CKV-reflectie, De memoires van twee jaar CKV
Twee jaar CKV is nu bijna voorbij en zoals dat hoort is het dan de bedoeling dat we quasi-melancholiek vol clichés gaan terugkijken op wat is geweest. Terugblikken op memorabele momenten, gebeurtenissen en zowel de persoonlijke als de kunstzinnige ontwikkeling gedurende die twee jaar.
enjoy.
Het model dat we hebben gekregen om deze reflectie te schrijven, is een model voor het terugblikken op gebeurtenissen. CKV duurde twee jaar, dus echt een gebeurtenis is dat niet meer te noemen, het zit eerder tussen tijdperk en gebeurtenis in. Dus ik heb er maar voor gekozen de vragen te beantwoorden en het stappenplan te volgen en dat door twee jaar aan verschillende gebeurtenissen te verbinden en dat tot een geheel te krijgen.
CKV (Culturele en Kunstzinnige Vorming) was een vak dat als vervanging diende voor Beeldende Vorming. Elke les kreeg je een opdracht en moest je die uitvoeren zoals je dat eigenlijk zelf wilde, daar werd je nogal in vrijgelaten. Dit gold eigenlijk meer voor de vierde klas, want in de vijfde klas was je telkens bezig met een groter project en had je ook vaak geen les. Het idee van CKV, in mijn optiek, is het bevorderen van de culturele ontwikkeling en het kennis laten maken met meerdere aspecten van kunst en cultuur. Daarnaast was het een blokuur in de week, waar je niet was vastgebonden aan taaie stof en regels, maar werd je qua invulling van je tijd meer vrijgelaten. Zolang je maar voor de deadline maar je project op je site had gezet en zelfs deadlines werden door de leraar vaak niet al te nauw genomen. Of deze lesmethode resulteerde in het beoogde doel van de leraar ben ik niet zeker van, het nodigt vaak uit tot argeloosheid en uitstelgedrag. Dit hangt echter ook van de leerling af. Ik vond het persoonlijk namelijk altijd wel fijn dat je enorm veel vrijheid kreeg, omdat ik dan zelf het gevoel had dat ik het beste eruit haalde gezien ik zelf kon bepalen wanneer ik iets het best kon doen en het meest geïnspireerd was. Dus op persoonlijk vlak denk ik wel dat CKV een geslaagd vak was, kijkend naar de invulling van het vak.
Het volgende deel gaat over de gevoelens die ik had tijdens de gebeurtenis, maar over twee jaar heb ik me volgens mij niet elke dag hetzelfde gevoeld, dus zal in dit stukje de verschillende projecten als gebeurtenis rekenen.
Eigenlijk had ik bijna altijd wel een gevoel van tegenzin als ik een project moest doen, als ik eerlijk ben. Niet omdat ik de projecten niet leuk vond, maar eerder omdat dit nogal drukke schooljaren waren en de tijd vaak moeilijk te vinden was om rustig aan je project te kunnen werken. Als ik eenmaal bezig was met een project, of het nou een groot fotoproject was of een verslag schrijven over een bezoek aan het Rijks, vond ik het altijd wel leuk om te doen en voelde me ook oprecht geïnspireerd m'n best te doen. Dit is weer eigenlijk te danken aan de vrijheid die je wordt gegeven. Je mocht echt zelf bepalen hoe je een opdracht invulde en op welke manier je dingen opschreef, er waren geen regels aan verbonden zoals bij een bio-verslag. Dit is waarschijnlijk ook te danken aan het feit dat ik het altijd wel leuk vind om 'creatief bezig te zijn'. Ik ben een groot tegenstander van schilderen en dat soort dingen en gelukkig hoefden we dat ook niet vaak te doen, maar het hebben van een eigen project, zelf bepalen hoe je het invult en daarna in een groep of alleen een eindresultaat verwerven, heb ik wel als iets leuks beschouwd. (Alleen jammer dat het dan altijd op je site moest, gezien ik geen idee heb hoe technologie werkt en ik altijd maar wat doe, het verkeerd doe en het dan nog een keer moet doen.). Het feit dat je het leuk hebt terwijl je met een project bezig ben, zorgde er in mijn geval wel voor dat je ook altijd tevreden kon zijn over je eindresultaat, er was namelijk geen goed of fout bij de vak, alleen laten zien dat je echt effort erin hebt gestoken.
Om dieper in te gaan op het uitvoeren van de opdrachten (subtiel bruggetje naar de volgende stap), in het kader van wat er goed ging en wat niet. Eigenlijk gedurende deze twee jaar ging elke opdracht altijd wel goed en had ik er ook lol in bij de uitvoering. Bij groepsopdrachten of als ik moest samenwerken nam ik meestal het voortouw en dan is het altijd wel fijn als jouw idee wordt uitgewerkt en het dan ook werkt. Zo hebben we vorig jaar een mini-film gemaakt over een seriemoordenaar die rechercheurs ophangt (om het lekker luchtig te houden) en een toneelstukje opgevoerd over een dronken Sinterklaas. Ik nam tijdens de groepsopdrachten vrij vaak het voortouw en de eindverantwoordelijkheid op me, maar dat komt eerder omdat ik erin geloof dat als je iets gedaan wilt krijgen en niet ontevreden wil zijn over het eindproduct omdat het niet volledig naar jouw visie is, kun je het het best zelf doen. Daarnaast was het eindproduct ook nooit het aanvankelijke idee, maar werd altijd aangepast gedurende het maakproces en omdat ik meestal uitstelde tot het laatste moment moesten er vaak las-minute, laat-op-de-avond dingen nog gebeuren. Door die tijdsdruk stond ik ook wel meer dan eens onder druk te werken, maar zie dat juist als iets voordeligs, gezien ik geloof dat druk het beste uit iemand haalt. Ik twijfel dan ook of ik hetzelfde product zou leveren als ik niet onder tijdsdruk had gewerkt de afgelopen twee jaar. Ik heb dan ook niet echt dingen op te merken die minder goed gingen tijdens de uitvoering. Naar mijn idee is alles gebeurd en gedaan zoals het had moeten gebeuren en als er dingen fout gingen heeft dat het juist verbeterd. Je hebt een bepaald idee voor ogen en een planning en als dat elke keer maar zou gaan zoals je had gehoopt wordt het uiteindelijk juist saai, problemen onderweg houden je juist scherp en halen het beste naar boven.
Wat ik heb geleerd tijdens deze twee jaar CKV? Ik denk niet echt dat er bij dit vak te spreken valt over leren. Natuurlijk, ik heb meer geleerd over bepaalde kunststromingen en alles, maar het is bij dit vak eerder een kwestie van ontwikkeling dan van lering. Ik heb wel gemerkt dat ik me veel meer ben gaan interesseren in kunst en ook meer achter mijn oordelen over verschillende vormen kunst heb ontdekt. Ik ben ook op een andere manier naar kunst gaan kijken, omdat je er zelf mee bezig bent. Door 'kunstig' te zijn, kun je beter een oordeel vellen en begrip krijgen voor anderen. Ik ben door CKV erachter gekomen welke vormen van kunst en welke sub-genres van verschillende vormen kunst ik wel en niet waardeer. Ik vind het Stedelijk museum echt vreselijk, maar door het Rijks kan ik wel 100 keer lopen zonder me te vervelen. Ik heb daarnaast bijvoorbeeld door de grote foto-opdracht niet geleerd hoe ik een camera vasthoudt en op een knopje druk, maar je leert wel, door ermee bezig te zijn, op een andere manier naar dingen te kijken en de mogelijkheden qua kunst erachter te ontdekken. Als ik al iets moest noemen over leren denk ik dat dat het dan is. Op een andere manier om je heen te kunnen kijken.
Allesomvattend waren deze twee jaar CKV wel geslaagd in mijn optiek. Het doel van CKV zoals ik het zie is behaald voor mij persoonlijk. Het ontwikkelen van een visie op kunst en cultuur. Ik begon deze twee jaar met een gezonde tegenzin, omdat het een 'onnodig vak is dat niet meetelt voor je examens', maar heb uiteindelijk veel meer lol erin gehad dan ik van tevoren had gedacht en kwam erachter dat het compleet niet een onnodig vak is. Integendeel zelfs, het is juist nodig dat elke leerling zich ook buiten de exacte leervakken oriënteert. Zonder CKV was ik nooit twee keer naar de opera geweest en was mijn interesse in klassieke muziek er wellicht nooit geweest. Ik ben alleen blij dat ik niet meer deze site hoef bij te werken, mijn God wat een drama was die site altijd.
Dit was eigenlijk wel alles wat ik nog te zeggen had voor ik deze twee jaar CKV afsluit.
Yours truly, Sir Patrick Daamen.