kunstautobiografie 2017
in tegenstelling tot mijn basisschooltijd, waar ik elke vakantie wel naar een voorstelling of musical ging, ben ik in mijn middelbare schooltijd niet heel veel naar concerten en theaterstukken geweest buiten een aantal cabaretvoorstellingen van bijvoorbeeld Brigitte Kaandorp en The Ashton brothers. Wel ben ik laatst naar een concert van Paul Simon (Bekend van muziekduo Simon and Garfunkel) in het Ziggo Dome geweest. Daarnaast ben ik in de afgelopen vakantie ook niet naar een kasteel of bijzondere tuin geweest. Ik weet eigenlijk niet waarom ik tegenwoordig niet meer zulke dingen doe, gezien ik eerder wel elke vakantie naar een aantal kastelen en voorstellingen ging.
Ik heb tot nu toe nog niet meegedaan aan een theaterstuk of musical van school, maar dat komt eerder omdat ik iets tegen dat soort dingen heb dan dat ik ze niet leuk vindt. Waarom ik iets heb tegen die dingen? Naar mijn idee is de definitie van kunst iets waar je je gevoelens in kwijt kan. Of het nou gitaarspelen, dansen of geschilderde thermoskannen maken is. Bij schoolmusicals of eigenlijk geschreven stukken spelen in het algemeen, is dit naar mijn idee niet het geval. Er is bij voorbaat al over nagedacht hoe je je moet voelen en hoe je dat moet uitdrukken, je kan je eigen gevoelens er niet echt in kwijt. Dit is in ieder geval hoe ik het ervaarde. Wel speel ik al acht jaar gitaar en heb ik tot voor kort buiten school aan toneelspelen gedaan voor zeven jaar (en nee, dit is niet hypocriet. Dit was voornamelijk improvisatie). Of ik ook ambities heb op kunstgebied? Nee, niet echt. Ik hou van gitaarspelen en had ook veel lol met het toneelspelen, maar ik geniet bij beide meer van het proces naar het eindproduct dan van het tonen. Daarom heb ik nog nooit opgetreden met gitaarspelen. Niet omdat ik verlegen ben of iets in die trant, ik heb gewoon meer met het oefenen dan het optreden.
Ik ben een groot muziekliefhebber. Het maakt mij niet echt uit wat voor muziek het is, zolang het maar ‘puur’ is, oftewel geen techno of house ofzo. Ik luister dan ook echt naar van alles. Van Dire Straits tot Simon and Garfunkel en van The Passenger tot Frankie Valli and the four seasons. Ik heb dan ook niet echt een lievelingsliedje of zanger.
Daarnaast kan ik schilderkunst ook wel waarderen, zolang het geen abstracte kunst is waarbij je blijkbaar gevoel ziet in plaats van een duidelijk beeld. Maar bijvoorbeeld de kunst uit de renaissance vind ik altijd wel mooi, zolang er maar een verhaal is te zien. Ik ben ook een groot fan van het werk van Escher, waarbij je er verbaasd zoekt naar hoe het loopt en hoe het überhaupt is getekend.
Zoals ik eerder al zei ben ik geen groot fan van het spelen van geschreven stukken of musicals. Wel vind ik het altijd leuk om het te kijken, zo ben ik laatst naar de musical Rent geweest in het Delamar theater. Maar ik kan altijd genieten van caberet, net als bij muziek maakt het mij ook niet echt uit wat voor soort het is. Of het nou observerend is als Jaap Jan van der Wal of sketches als Van der Laan en Woe. Dansen daarentegen hoef je me nou niet persé voor wakker te maken, dat is net zoiets als abstracte kunst: Je moet er blijkbaar gevoel in herkennen...
Conclusie uit dit enorm onsamenhangende verhaal: Kunst kan ik waarderen en eigenlijk wel elke soort en soort van een soort, zolang het maar niet abstract is.